Nagelaten bekentenis: ik deed een kruistocht in spijkerbroek, kuste 2 vrouwen, zag de witte stad, sliep onder het noorderlicht, reisde met de trein der traagheid, schreef een brief aan Boudewijn in de villa des roses, waagde me in de donkere kamer van Damocles, verwonderde me om de slinger van Faucault, en hoewel rijk, mijn verleden is onvoltooid.
Ik reisde de schaamte voorbij. Verliet het lege huis. En hoewel het afscheid pijnlijk was, het verlangen des te groter.
Ik wil de ontdekking van de hemel, alle wetten voorbij.
De echte vriendschap. De taal der liefde verstaan
Om misschien ooit een beter ik te worden.
Gemis.
Ik verliet de bibliotheek toen alle boeken uit waren.
De dame van de afdeling verwees me door, de hoek om, naar de ‘grotemensenafdeling’
En terwijl ik er de eerste keer langliep, de vinger zoals altijd glijdend over alle kaften, de gedachten pijnigend naar een glimp van de inhoud achter de vinger,de geur van papier opsnuivend, wist ik dat alles anders was.
Dat was het ook.
De verhalen veranderden, minder vrolijk, ernstiger. Dramatischer en veel meer liefde.
Echte liefde. Liefde die pijn doet.
Het lief dat meewandelde naar de bieb veranderde, eens blond en voetbalfanataat, later bruin en macho, nog later zacht en teder.
Soms kusten we op de stoeprand, soms tussen de boeken en de titels in, en in zeldzame momenten leesden we elkaar gedichten voor. Binnensmonds.
Het was een geheime ontmoetingsplek, en we konden zeggen ‘vrijdag, tussen Mulish en Nooteboom’
Uiteindelijk zijn de boeken gebleven.
Zonder ons.
En wij zonder elkaar.
De boeken.
Ze waren niet genoeg. Ze waren nooit genoeg.
Ze waren te kort.
En zelden ‘echt’ genoeg.
Altijd was er de pagina die alles eindigde, en mij terug in mij transformeerde.
En ik bleef over, alleen.
Dus nam ik een vliegtuig naar elders, op zoek naar het echte verhaal. Een stapel reisgenoten in mijn rugzak, in het geval de illusie een betere keuze zou zijn dan de realiteit.
Vanuit die realiteit schrijf ik vandaag.
(Een vervolg op dit bericht)
Het Geheugen says:
Lees hier verder: http://hetgeheugen.blogspot.com/2005/03/vechten-of-vluchten.html