Of je wat tegen me kon praten,
tegen het ijle in
Dat ik wat overstuur was,
en gewoon een stem moest horen.
Ik denk dat het 4 jaar terug was toen jij hetzelfde deed.
Er gewoon was en geen vragen stelde.
En dat nu 4 jaar later jij nog steeds degene bent die dat
het best begrijpt.
En we praten over koetjes en kalfjes,of liever jij praat
over koetjes en kalfjes, over Shangai en verder,
we lachen wat en ik vergeet.
Ik zwijg in 1000 stiltes dat ik je heb gemist.
4 jaar lang.
Jij zwijgt in 100 stiltes dat je dat weet.
Melissa Giardina says:
Wel, dit is exact wat ik voel…
Ik zwijg ook in duizend stiltes dat ik hem heb gemist. Dat ik dat nog steeds doe …
Vind je ’t goed als ik dit gedicht op men site vermeld?