Vingerafdrukken

Ze schrijft vingerafdrukken op haar lijf.
Ze blijven kleven als kleine onzichtbare herinneringen.
‘Ik geloof niet in gemakkelijk geluk.
Het kan nooit eenvoudig zijn
Dat is het nog nooit geweest.’
Ze kijkt haar aan en fronst.
Gluurt in haar ogen en wat er achterligt.
Grootse weidse landschappen vol onzekerheden,
met daarin grazende koeien die herkauwen
opnieuw en opnieuw.
‘Geloof je in dit?’
Stilte. En dan met vaste stem.
‘Ik geloof in nu.’