Dat ik alle woorden al eens eerder had gezegd
en met minstens evenveel liefde.
Dat ik anderen had liefgehad en misschien liever.
Dat ik in herhaling viel, telkens opnieuw
dezelfde soort vrouwen koos.
Dat ik misschien maar es moest nadenken of
ik mezelf niet in zoveel liefde verloor.
Je zei het terloops en tussen de zinnen door.
Je woorden bleven stromen. Van alles een beetje.
Tot ik langzaam een vinger op je lippen,
je van woorden ontnam.
En jij, eindelijk, de tranen liet komen.