Categorie: Bedenkingen

Je overbevolkt mijn gedachten…

Al wat er is is onzeker
onverzekerd verlangen

Al wat er is is als,
als een voorwaardelijke vergelijking
waarvan de voorwaarden zelfs
niet in kleine lettertjes werden vermeld

Al wat er is is misschien
misschien straks, misschien morgen,
misschien nooit

Behalve dan het toen,
dat vastgekleefd in het verleden,
als een zeker onverzekerd verlangen,
zonder voorwaarden,
niet meer kan worden uitgewist.

Nadenkend draaide
je krullen in je haar.

Dat je wel veel
nadacht
bedacht ik me
gezien de hoeveelheid
krullen op je hoofd

Zijn we gewoon te bang geworden om te durven geloven?

Naar jou wil ik kijken
je met mijn ogen omvatten
en dan met mijn handen
op je dijen
langzaam de lijn
van je lichaam volgen

en diezelfde vingertoppen
raken je gezicht
zoeken zachtheid
en kussen je lippen

mijn mond verlangt.

Naakte waarheid
Liggend tussen de lakens
verborgen in een waas van
onverwijld verlangen
kent ze haar naaktheid niet
dromend onder de dekens
ontsnappend aan de onbetwijfelde
lichtheid van het bestaan
bekent ze haar waarheid niet.

Verlang haar diepste
zijn te kennen
te beminnen
zet m’n zinnen
in d’r gedachten
glimlach
tracht dankbaarheid
te kijken
en minder verlangend
weet mezelf
mij te zijn
weet haar haar
te laten

Soms denk ik
aan hoe ze daar staat
Hoe ze aarzelend opkijkt
en zegt dat ze van me houdt

En hoe dan ik
terugkruip in de eenzaamheid
Daar overtuigd dingen denk
maar uiteindelijk toch zwijg.

Mensen knuffelen elkaar veel te weinig.

Je slaat met lieve woorden.
Ik duw je zachtheid weg,
en later jou uit mijn gedachten.

Louter en alleen uit
zelfverdediging.