Fictieve woorden

Fragment

De maanden die daarop volgen, bleef ik je lezen met mijn handen.
Het gemakkelijkst was als je kippevel had. Dan zei ik ‘Je hebt het koud’.
En ik was altijd juist.
Andere dagen was het moeilijker en was het lezen een moeilijke taak.

Bedenkingen

Liefdesaanslag

Je slaat aanslagen liefde
op een toetsenbord.
Stuurt digitale kussen
doorheen kabels onder de oceaan

Onze gedachten glijden
op de schermen
voor onze ogen, tegelijk
1000den kilometers vandaan

Je pleegt een aanslag
op mijn hart, tikt
ongekende gevoelens wakker
totaal onverwacht.

Bedenkingen

Heden

Dat je enkel het heden leerde
En het verleden en de toekomst
pas later kwam,
Ik glimlachte.

Dat het vandaag wel ok was
Het gisteren niet meer
dan een hoopje melancholie,
en het morgen luchtkastelen fantasie

Het heden is een nuchter individu,
geen loze beloftes, geen gemiste kansen
geen kapotgeslagen dromen.
Gewoon, een ‘ik wil je’
‘Nu.’

Fictieve woorden

Taal

Waar eerder de woorden
mijn mond overstroomden
en rolden als druppels
over jouw warme lijf

zijn het nu jouw zorgvuldig
gekozen zinnen
die langzaam geduldig
blijken te beminnen

Schijnbaar woordenloos
stom, slik ik zinnen in.
Zwijg ik wat te groot is,
en kus je, de stilte in.

Fictieve woorden

Diepte

Dat de nacht
waarin we waadden
diep was, en ik verdronk
in diepere dieptes

Dat de woorden
die we spraken
vloeiden als wijn
en rivieren vormden

Dat we beiden naakt
de nacht doorzwommen
En later glimlachdronken
Elkaar dieper kusten.

Fictieve woorden

Het missende gedicht

ik geef je vorm met mijn woorden,
jouw lichaam in taal.
schrijf met mijn vingers
het hele verhaal.

Wanneer ik je uitlijn
in de nacht,
een vinger strijk langsheen,
zacht.

Mijn hand leg op je heup,
en daar zachtjes duw,
langzaam hoper kruip
jouw tepel knijp, ruw.

En als ik veel later
mijn hoofd op je schouder vlei.
en mijn vingers in jouw vingers
gestrengeld de laatste zinnen

op je lijf geschreven,
je nog urenlang woordenloos
blijf beminnen.

Fictieve woorden

Verloren.

Daar waar je
ogen blikt
en seconden later
het moment bevriest

Daar ben ik
mijn zinnen verloren.

Tussen stilte en een veelheid van woorden.

Fictieve woorden

Nietsontzeggende stilte

Cartierbresson-1

Dat jouw handen zacht
met vertederende kracht
vertelden wat mijn blik niet gesproken
kreeg

Dat jouw woorden hard
met allesverslindende macht
vertelden wat mijn mond
zweeg

Fictieve woorden

Onaf…

De woorden puzzelen.
Al uren lang.
Ze passen niet.

Ik wou ze rond je leggen,
als een mooi kort kleedje
tot net onder.

En een halsuitsnijding
waar zelfs De Coninck
naar zou verlangen.

Dieper dan.

Dat ik dan zou schrappen.
Die ‘waar zelfs De Coninck
naar zou verlangen

En dat bijgevolg de halsuitsnijding woordenloos
niet kan dan
uiteenvallen.
En het korte kleedje
van je schouders glijden.

Ik zou staren
daar waar de puzzel zijn
houvast verloor.

En mijn handen vinden
zoals De Coninck:
perfect in het midden.

(geinspireerd op)

Fictieve woorden

Gestold gevoel

Je streelt mijn gedachten.

Ik stol mijn adem
als jij ontastbaar
ongeschreven woorden
glimlacht

Aarzelen we dezelfde dingen?